بیماری پیرونی (Peyronie Disease) یا انحنای غیرطبیعی آلت تناسلی مردانه، سفت شدن بخش پشتی آلت تناسلی با علتی ناشناخته است. در مراحل اولیه از نظر بافت‌شناسی، نفوذ التهابی مزمن پیرامون عروق خونی بین تونیکا آلبوژینه (tunica albuginea) و سینوزوئیدهای جسم غاری (corpora cavernosa) و هیپرپلازی سلول‌های اندوتلیال مشاهده می‌شود. با گذشت زمان، تکثیر بافت همبند فیبری و به‌ندرت استخوان‌سازی رخ می‌دهد. تونیکا آلبوژینه غشایی است که اتاقک‌های اسفنجی (جسم غاری) آلت تناسلی را در بر می‌گیرد. جسم غاری مجموعه‌ای از بافت نعوظی با فضاهای بزرگ است که قابلیت پر شدن با خون را دارد. یکی از وظایف تونیکا آلبوژینه تسهیل در به دام انداختن خون در جسم غاری و در نتیجه حفظ نعوظ آلت تناسلی است.

شیوع و عوامل خطر

این بیماری نادر است و معمولاً مردان بین ۴۰ تا ۶۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بیمارانی که تحت درمان سرطان پروستات (جراحی یا پرتودرمانی) قرار گرفته‌اند، در معرض خطر بیشتری هستند، همان‌طور که افرادی که دچار شکستگی آلت تناسلی یا آسیب ناشی از رابطه جنسی شده‌اند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تمایل به این بیماری می‌تواند به صورت ارثی باشد. بخشی کوچک از بیماران مبتلا به بیماری پیرونی همچنین به انقباض دوپویترن (Dupuytren's contracture) دچار می‌شوند.