پمفیگوس ولگاریس (PV) یک بیماری خودایمنی پوست و دهان (غشای مخاطی) است. اتوآنتی بادی ها به مولکول هایی حمله می کنند که اساساً سلول های پوست را در کنار هم نگه می دارند و باعث جدا شدن آنها و در نتیجه ایجاد تاول می شوند. پمفیگوس ولگاریس با ضایعات یا تاول های متعدد مشخص می شود که بهبود نمی یابند یا عود می کنند و به قسمت های بزرگتر از بدن پخش می شوند. تقریباً 80٪ موارد ابتدا علائم را در دهان نشان می دهند و گاهی اوقات دهان تنها محل ضایعات است.

به طور معمول، مبتلایان به پمفیگوس ولگاریس زخم های متعددی خواهند داشت که برای هفته ها تا ماه ها باقی می ماند. تاول ممکن است با درد شدید، خارش، سوزش و سوزن سوزن شدن همراه باشد. در صورت گسترده بودن، تاول می تواند برای زندگی فرد تهدید کننده باشد و منجر به از دست دادن مایعات، عفونت و تغییر شکل شود. مرگ و میر ناشی از پمفیگوس ولگاریس در ایالات متحده بسیار بعید است. با این حال، به موقع بودن درمان بسیار مهم است.

پمفیگوس ولگاریس به عنوان یک بیماری فوق نادر طبقه بندی می شود و 80 درصد موارد شناسایی شده مبتلا به این بیماری به طور متوسط ​​به مدت 6 ماه به اشتباه تشخیص داده می شوند. با درمان، ضایعات می توانند به طور طبیعی بدون ایجاد جای زخمی بهبود یابند. اکثر بیمارانی که برای پمفیگوس تحت درمان قرار می‌گیرند، طی 2 تا 5 سال به بهبودی نسبی یا کامل می‌رسند.

تشخیص افتراقی با هوش مصنوعی

در صورتی که ضایعه پوستی مشکوکی دارید، می توانید با هوش مصنوعی ویزیسان مشکل خود را مورد آنالیز قرار بدهید و به همراه اطلس خودمراقبتی بیماری های پوستی ویزیسان با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید.