بیماری های مشابه

فلبیتیس (Phlebitis) به التهاب دیواره‌های وریدها اشاره دارد که با علائمی مانند درد، قرمزی، حساسیت، تورم و سفتی بدون وجود لخته (Thrombus) مشخص می‌شود. این وضعیت ممکن است به علت استفاده از داروها، یک روش درمانی، دستگاه پزشکی و یا کمتر شایع، عفونت باشد. یکی از علل شایع فلبیتیس تزریقی، عارضه ناشی از قرار دادن کانولای وریدی محیطی برای تزریق مایعات و داروهای وریدی است که ممکن است فرصت عفونت و تب پس از عمل جراحی را فراهم کند.

ترومبوفلبیت سطحی در وریدهای زیرجلدی، معمولاً در دیواره قدامی-جانبی قفسه سینه و شکم، با سختی دردناک و حساس به لمس به شکل طنابی، اغلب در ناحیه پستان یا زیر بغل رخ می‌دهد. ممکن است تغییرات پوستی به صورت فرورفتگی مشاهده شود. این وضعیت خودمحدودشونده و خوش‌خیم است و وقوع آن در سایر وریدهای سطحی شکم و به ندرت در ورید پشتی آلت تناسلی نیز گزارش شده است. علت آن نامشخص است و ممکن است به دلیل تروما یا تحریکات التهابی پس از بازسازی پستان با ایمپلنت، تزریق بوتولین (botulin)، یا نمونه‌برداری با سوزن باشد.

سیفلیس اولیه (Primary Syphilis) یک عفونت مقاربتی (STI) است که زمانی ایجاد می شود که یک باکتری به نام ترپونما پالیدوم به پوست آسیب پذیر مانند روی اندام تناسلی یا غشای مخاطی دهان یا مقعد نفوذ کند. سیفلیس اولیه معمولاً از طریق تماس جنسی به دیگران منتقل می شود، اما می تواند از یک فرد باردار آلوده به جنین متولد نشده خود نیز منتقل شود. 3 مرحله عفونت وجود دارد: سیفلیس اولیه، سیفلیس ثانویه و سیفلیس سوم. درمان عفونت در مرحله اولیه مهم است، در غیر این صورت عفونت پیشرفت می کند و ممکن است به سیستم عصبی و قلب آسیب برساند و منجر به مرگ زودرس شود. سیفلیس در صورت درمان به موقع قابل درمان است. عفونت التیام یافته احتمال ابتلای دوباره شما را از بین نمی برد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

نورولموم‌ها که با نام‌های شوانوما (schwannomas)، نورینوما (neurinomas) و تومورهای سلول شوان (Schwann cell tumors) نیز شناخته می‌شوند، تومورهای خوش‌خیم و نادری هستند که از سلول‌های شوان پوشش اعصاب محیطی یا جمجمه‌ای منشأ می‌گیرند. این تومورها به‌طور معمول به صورت خودبه‌خودی ایجاد می‌شوند، اما ممکن است در محل‌های آسیب‌دیده قبلی نیز رخ دهند. بروز این تومورها در زنان کمی بیشتر از مردان است و می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند. اگرچه بیشتر این تومورها به صورت منفرد و بدون ارتباط با هیچ سندرومی بروز می‌کنند، اما ممکن است در بیماران مبتلا به نوروفیبروماتوزیس (neurofibromatosis) نیز دیده شوند. همچنین گزارش‌هایی از بروز نورولموم‌های متعدد وجود دارد. این تومورها ممکن است بدون علامت، حساس یا دردناک باشند و به ندرت پارستزی (paresthesias) ممکن است رخ دهد.