پدهای بند انگشت (Knuckle pads) ضایعات خوش‌خیم، بدون علامت، گرد و فیبروزی هستند که به صورت ضخیم‌شده و به شکل پلاک بر روی سطوح خارجی مفاصل بین‌بند انگشتی پروگزیمال انگشتان دست و پا ظاهر می‌شوند. این ضایعات می‌توانند به صورت منفرد یا متعدد باشند. آن‌ها به سرعت رشد کرده و معمولاً طی چند هفته تا چند ماه به قطر ۱۰ تا ۱۵ میلی‌متر می‌رسند. برخی از ندول‌ها و پلاک‌ها ممکن است به قطر ۴۰ میلی‌متر برسند. این ضایعات ممکن است کم‌رنگ، هم‌رنگ پوست یا پررنگ باشند و اغلب دارای اپیدرم کمی هایپرکراتوتیک در سطح خود هستند. با وجود اندازه بزرگ، این ضایعات به راحتی بر روی ساختارهای زیرین حرکت می‌کنند. پس از تشکیل، این ضایعات معمولاً به صورت خود به خودی بهبود نمی‌یابند؛ با این حال، بهبود در برخی موارد گزارش شده است. پدهای بند انگشت می‌توانند در هر سنی و بدون تمایل خاص به نژاد یا جنسیت ایجاد شوند. پاتوژنز این ضایعات به طور کامل درک نشده است، اما اعتقاد بر این است که ناشی از تکثیر فیبروبلاست‌ها باشد.
در کودکان و جوانان
پدهای بند انگشت ممکن است ایدیوپاتیک، پراکنده، خانوادگی یا همراه با یک بیماری ارثی باشند. یک بیماری اتوزومال غالب که شامل پدهای بند انگشت، لوکونیچیای کامل و کاهش شنوایی حسی-عصبی و هدایتی است، به عنوان سندرم بارت-پامفری (Bart-Pumphrey syndrome) شناخته می‌شود. یک بیماری دیگر که پدهای بند انگشت جزئی از آن است، کراتودرمای اپیدرولیتیک کف دست و پا (epidermolytic palmoplantar keratoderma) با جهش در کراتین ۹ می‌باشد. ارتباطات دیگر شامل آکروکراتوئلاستوزیس کوستا (acrokeratoelastoidosis costa)، کراتودرمای ارثی مویتلان (keratoderma hereditaria mutilans)، و پسودوگزانتوم الاستیکوم (pseudoxanthoma elasticum) می‌شود.
در بیماران مسن‌تر
پدهای بند انگشت ممکن است با انقباضات انعطافی غیرقابل کاهش یک یا چند انگشت همراه باشند، مانند انقباض دوپویترن (Dupuytren contracture) و کامپتوداکتیلی (camptodactyly، خمیدگی دائمی یک یا چند مفصل انگشت). دیگر اختلالات فیبروزی که ممکن است با پدهای بند انگشت همراه باشند شامل بیماری پیرونی (Peyronie disease) و بیماری لدرهوز (Ledderhose disease) هستند.
پدهای بند انگشت ثانویه (اکتسابی)
اعتقاد بر این است که پدهای بند انگشت ثانویه ناشی از ضربه مکرر یا ترکاندن مفاصل بند انگشت هستند. هر ناحیه‌ای از پوست که به طور مداوم در معرض اصطکاک یا فشار قرار گیرد ممکن است ضایعاتی مشابه پدهای بند انگشت ایجاد کند. در این موارد، ضایعات به عنوان هلودرم‌ها (helodermas)، فیبروم‌های زیرجلدی (subcutaneous fibromas)، تیلوستیس آرتیکولی (tylositas articuli)، یا کراتودرمای مجزا (discrete keratodermas) شناخته می‌شوند. پدهای بند انگشت ثانویه معمولاً در بیمارانی که دارای اختلال وسواس فکری-عملی هستند و به طور مکرر به خود آسیب می‌زنند ("chewing pads")؛ بیماران بولیمیک که انگشتان خود را به دلیل تحریک استفراغ آسیب می‌زنند؛ کارگران دستی که دستانشان به طور مداوم در معرض ضربه است؛ و ورزشکاران، از جمله بازیکنان فوتبال، موج‌سواران ("ندول‌های موج‌سوار")، بوکسورها و دیگر ورزش‌ها ("ندول‌های ورزشکاران") رخ می‌دهد.