در گذشته با عنوان "پای سنگر" شناخته می‌شد، پای غوطه‌ور (immersion foot) نوعی آسیب ناشی از سرما به پا است که در اثر قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آب سرد ایجاد می‌شود و پاسخ التهابی را به همراه دارد، همانند جنگ‌های سنگری در طول جنگ جهانی اول. با قرار گرفتن طولانی مدت در معرض سرما، عروق خونی در اندام‌های تحتانی به حدی منقبض می‌شوند که منجر به ایسکمی (ischemia) بافت و اعصاب می‌گردد. امروزه بیشترین شیوع آن در جمعیت بی‌خانمان دیده می‌شود.

این آسیب همچنین با عنوان آسیب سرمای غیرانجمادی (nonfreezing cold injury) شناخته می‌شود و اغلب در افرادی که بی‌خانمان هستند و در هوای سرد در معرض کفش و جوراب‌های مرطوب قرار می‌گیرند مشاهده می‌شود، که منجر به پاهای بی‌حس، متورم، رنگ‌پریده و مرطوب می‌شود و ممکن است به آسیب بافتی و عفونت منجر گردد. اختلال طولانی مدت در عملکرد خودکار (autonomic function) غیرمعمول نیست و ممکن است به صورت افزایش درد، تعریق و حساسیت به دما بروز کند.

مواردی در کودکان پس از استفاده طولانی از گچ‌های پلاستر و گچ‌های اسپیکای لگنی که برای مدت طولانی از عرق مرطوب باقی مانده‌اند، گزارش شده است. علاوه بر این، سوءمدیریت در درمان اریتروملاژیا (erythromelalgia) منجر به پای غوطه‌ور شده است، زمانی که از روش‌های خنک‌کننده شدید مانند پنکه، یخ و آب سرد برای مدت طولانی استفاده شده است.

مدیریت شامل خشک کردن و گرم‌کردن تدریجی پاها، مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، درمان عفونت‌ها و جلوگیری از عود مجدد است. درمان اختلال عملکرد خودکار حمایتی است.