سندرم فلتی (Felty syndrome یا FS) در گروه کوچکی از بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis یا RA) رخ می‌دهد که با نوتروپنی (neutropenia) و اسپلنومگالی (splenomegaly) همراه است. علت سندرم فلتی ناشناخته است، اما با فاکتور روماتوئید مثبت (rheumatoid factor یا RF)، آنتی‌بادی‌های ضد پپتید سیترولینه حلقوی (anticyclic citrullinated peptide antibodies یا anti-CCP)، و آنتی‌ژن لکوسیتی انسانی (human leukocyte antigen یا HLA)-DR4 مرتبط شده است. گاهی اوقات با جهش سوماتیکی در ژن STAT3 نیز همراه است. حدود ۱٪ از بیماران مبتلا به RA در طول عمر خود به FS مبتلا می‌شوند و این معمولاً ۱۰ سال پس از تشخیص RA رخ می‌دهد. FS در کودکان نادر است و در زنان بیشتر دیده می‌شود. این سندرم معمولاً در افراد با تبار اروپای شمالی مشاهده می‌شود و در افراد با تبار آفریقایی کمتر شایع است.

علائم و نشانه‌های بالینی

علائم و نشانه‌های بالینی شامل اسپلنومگالی، ندول‌های روماتوئیدی، تغییر شکل مفاصل، سینوویت (synovitis)، ضایعات پوستی نکروزده، مونونوریتیس مولتیپلکس (mononeuritis multiplex)، لنفادنوپاتی (lymphadenopathy)، اپی‌اسکلریت (episcleritis)، نوتروپنی (شمارش مطلق نوتروفیل [ANC] کمتر از ۲۰۰۰)، عفونت‌های باکتریایی مکرر، و در برخی موارد، پرفشاری ورید پورت (portal hypertension) هستند. این بیماران همچنین در معرض افزایش خطر ابتلا به لنفوم غیر هاجکین (non-Hodgkin lymphoma) قرار دارند.

درمان

درمان FS بر معکوس کردن نوتروپنی برای پیشگیری از عفونت‌های شدید متمرکز است. این کار معمولاً با داروهای ضدروماتوئید تغییر دهنده بیماری (disease-modifying antirheumatic drugs یا DMARDs) انجام می‌شود. اسپلنکتومی (splenectomy) می‌تواند در بیمارانی که به درمان‌های دارویی مقاوم هستند، مورد توجه قرار گیرد.