عنکبوت‌های قهوه‌ای، گونه‌های Loxosceles، در عرض‌های جغرافیایی معتدل و گرمسیری در سراسر جهان یافت می‌شوند. این عنکبوت‌ها در داخل و خارج از منازل در مکان‌های تاریک زندگی می‌کنند و تارهای نامرتب می‌سازند. عنکبوت‌های منزوی بیشتر در ماه‌های گرم شب‌هنگام فعال هستند، رفتار تهاجمی ندارند، منزوی هستند و در صورت تهدید، تمایل به عقب‌نشینی دارند. عنکبوت‌های Loxosceles معمولاً قهوه‌ای رنگ هستند، اندازه‌ای بین ۲ تا ۳ سانتی‌متر از پا تا پا دارند و دارای ۶ چشم هستند که به صورت ۳ جفت قرار گرفته‌اند (بیشتر عنکبوت‌ها ۴ جفت چشم دارند). عنکبوت منزوی قهوه‌ای Loxosceles reclusa دارای لکه‌ای تیره و شبیه به ویولن بر روی قسمت پشتی سر و قفسه سینه است.
سم‌گزیدگی توسط گونه‌های Loxosceles (لکسوسلیسم)
سم‌گزیدگی توسط گونه‌های Loxosceles می‌تواند منجر به نکروز پوستی و به‌ندرت بیماری سیستمیک بالقوه کشنده‌ای شود که شامل همولیز و رابدومیولیز، و در نهایت نارسایی کلیه است. سم Loxosceles حاوی اجزای سیتوتوکسیک، پروتئولیتیک، انعقادی و همولیتیک است. جزء سمی اصلی، اسفنگومیلیناز D است که عمدتاً مسئول نکروز و همولیز است. هیالورونیداز باعث گسترش جاذبه‌ای زخم می‌شود.
گونه‌های خطرناک
عنکبوت منزوی قهوه‌ای آمریکای شمالی (L. reclusa) رایج‌ترین گونه Loxosceles است که باعث آسیب به انسان می‌شود. سم عنکبوت منزوی شیلیایی (Loxosceles laeta) سمی‌ترین است و تهدیدی جدی برای بهداشت عمومی در آمریکای جنوبی محسوب می‌شود. سالانه در آمریکای جنوبی چندین مورد مرگ‌ومیر ناشی از سم‌گزیدگی گزارش می‌شود. مرگ در ایالات متحده بسیار نادر است.
علائم و نشانه‌های گزش
گزش عنکبوت‌های قهوه‌ای معمولاً هنگام لباس پوشیدن یا خوابیدن اتفاق می‌افتد، زمانی که عنکبوت‌ها در لباس یا ملحفه‌ها گرفتار می‌شوند. گزش می‌تواند حس تیز و سوزش‌داری ایجاد کند، اگرچه اغلب قربانی از گزیده شدن آگاه نیست. عنکبوت به‌ندرت دیده می‌شود. مشخصه سم‌گزیدگی Loxosceles، درد سوزان شدید و خارش در محل گزش است که ظرف ۲ تا ۶ ساعت ایجاد می‌شود. با گذشت زمان، زخم معمولاً هاله‌ای اریتماتوز (قرمز) را در اطراف یک وزیکول هموراژیک مرکزی توسعه می‌دهد. گاهی وزیکول مرکزی با ناحیه‌ای از اکیموز احاطه می‌شود که خود با حلقه‌ای از رنگ‌پریدگی و حلقه بیرونی از قرمزی احاطه شده است. تا روز سوم یا چهارم، وزیکول هموراژیک نکروتیک می‌شود و یک اسکاره (پوسته) تشکیل می‌شود. پس از ۲ تا ۵ هفته، اسکاره پوسته‌ریزی می‌کند و زخمی بر جا می‌گذارد که اغلب با قصد ثانویه بهبود می‌یابد، اگرچه برخی ممکن است نیاز به پیوند پوست داشته باشند. در موارد شدید، نکروز پیش‌رونده بافتی می‌تواند رخ دهد که در نواحی چربی‌دار مانند باسن یا ران‌ها به‌ویژه شدید است.
درگیری سیستمیک
شیوع درگیری سیستمیک بر اساس گونه و جغرافیا متفاوت است و در کودکان شایع‌تر است. Loxosceles reclusa در آمریکای شمالی به‌ندرت علائم سیستمیک ایجاد می‌کند، در حالی که درگیری سیستمیک با L. laeta در آمریکای جنوبی غیرمعمول نیست. به‌زودی پس از ۲۴ ساعت از سم‌گزیدگی، تب، آرترالژی، تهوع، استفراغ، اسهال، بثورات، میالژی و سردرد ممکن است ایجاد شوند. با بیماری سیستمیک شدیدتر، همولیز ویژگی غالب است. ترومبوسیتوپنی، انعقاد درون‌عروقی منتشر (DIC)، پروتئینوری، نارسایی کلیه و مرگ گزارش شده‌اند.