سندرم ترشح نامناسب هورمون ضد ادراری (SIADH) به ترشح نامناسب هورمون ضد ادراری (ADH) اشاره دارد که منجر به هیپوناترمی و هیپواسمولالیته در شرایط حجم پلاسمای نرمال یا افزایش‌یافته می‌شود و به کاهش توانایی دفع آب منجر می‌گردد. SIADH می‌تواند به دلیل ترشح نامناسب هورمون ضد ادراری از هیپوتالاموس یا منبعی اکتوپیک رخ دهد. این سندرم ممکن است به علت استرس بعد از عمل جراحی، درد یا تهوع بروز کند. همچنین، به عنوان یک سندرم پارانئوپلاستیک به طور شایع ظاهر می‌شود.

علل SIADH می‌توانند به دسته‌های زیر تقسیم شوند (اغلب بیش از یک علت وجود دارد و گاهی هیچ علتی شناسایی نمی‌شود):

• اختلالات سیستم عصبی – تروما به سر، مننژیت، آنسفالیت، هماتوم ساب‌دورال، خونریزی ساب‌آراکنوئید، سندرم گیلن‌باره، مالتیپل اسکلروزیس، اسکلروزیس جانبی آمیوتروفیک، انسداد شنت ونتریکولوپریتونئال، سندرم شای‌دراگر، و سکته مغزی. • نئوپلازی – سرطان ریه سلول کوچک، سرطان ریه غیر سلول کوچک، مزوتلیوما، آدنوم برونشیال، تومورهای اولیه مغزی، تیموما، سارکوم یوئینگ، لنفوم غیر هوچکین، سرطان معده، کارسینوماهای نورواندوکرین، سرطان دوازدهه، سرطان پانکراس، سرطان مثانه و سرطان رحم. • بیماری‌های ریوی – بیماری مزمن انسدادی ریه، فیبروز کیستیک، پنومونی، آسم، پنوموتوراکس، نارسایی حاد تنفسی که نیاز به تهویه مکانیکی دارد، آسپرژیلوزیس ریوی، فیبروز ریوی، سل و سارکوئیدوز. • SIADH ناشی از دارو – داروهای ضد افسردگی، به ویژه مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی و مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز؛ عوامل شیمی‌درمانی شامل سیکلوفسفامید، ایفوسفامید، وینکریستین، وینبلاستین، سیس‌پلاتین و مل‌فالان؛ سیپروفلوکساسین؛ گریزئوفولوین؛ کاربامازپین؛ کلروپروپامید؛ اکسی‌توسین با دوز بالا؛ و وازوپرسین یا دسموپرسین.

هیپوناترمی شایع‌ترین اختلال الکترولیتی است. بیماران مسن، بزرگسالان مبتلا به سیروز یا نارسایی قلبی، بیماران سرطانی و کودکان مبتلا به عفونت‌های ریوی یا گوارشی بیشترین خطر را برای توسعه SIADH دارند.

علائم بالینی به سرعت بروز هیپوناترمی مرتبط است. بیماران با هیپوناترمی تدریجی معمولاً بدون علامت هستند، در حالی که بیمارانی که به سرعت دچار هیپوناترمی می‌شوند ممکن است با سردرد، گیجی، بی‌اشتهایی، کسالت، یا حتی تشنج و کما مواجه شوند. معاینه فیزیکی اغلب نشان‌دهنده بیمار نرموترنسیو و اوولمیک است.