اختلال مثانه نوروژنیک

اختلال مثانه نوروژنیک (Neurogenic Bladder) زمانی رخ می‌دهد که هماهنگی انقباض عضله دترسور (detrusor) مثانه و شل شدن اسفنکترهای داخلی و خارجی مجرای ادرار دچار مشکل شود. این وضعیت ممکن است به دلیل اختلال در سیستم عصبی مرکزی (central nervous system)، محیطی (peripheral nervous system)، یا خودمختار (autonomic nervous system) که در کنترل عمل دفع ادرار نقش دارند، رخ دهد و منجر به اختلالات ادراری گردد. اختلال مثانه نوروژنیک طیفی از فنوتیپ‌ها را بسته به محل آسیب عصبی توصیف می‌کند.

آسیب‌های از مغز تا نخاع گردنی-سینه‌ای منجر به فنوتیپ مثانه نورون‌های حرکتی فوقانی (upper motor neuron) یعنی اسپاستیک (spastic) می‌شود. آسیب به ریشه‌های عصبی ساکرال (sacral nerve roots) به فنوتیپ نورون‌های حرکتی تحتانی (lower motor neuron) یعنی شل (flaccid) منجر می‌گردد. ضایعات نخاعی ساکرال ممکن است فنوتیپ‌های مختلط مثانه را ایجاد کنند که دارای اجزای اسپاستیک و شل هستند.

علل اختلال مثانه نوروژنیک

اختلال مثانه نوروژنیک ممکن است ناشی از ضایعات مختلفی مانند ام‌اس (multiple sclerosis)، پارکینسونیسم (parkinsonism)، آسیب‌های نخاعی، نقص‌های لوله عصبی (neural tube defects)، حوادث عروقی مغز (cerebrovascular accidents)، تومورهای مغزی و نوروپاتی محیطی (peripheral neuropathy) در زمینه دیابت نوع ۲ (type 2 diabetes mellitus) و ایدز (AIDS) باشد. اختلال مثانه نوروژنیک اغلب در بیماران با علائم خاص و شرایط مستعدکننده به‌صورت بالینی مشکوک می‌شود. یک تاریخچه کامل و آزمایشات اورودینامیک (urodynamic testing) می‌تواند تشخیص را تأیید کند.

علائم

علائم متغیر هستند و شامل بی‌اختیاری ادراری (urinary incontinence)، حجم کم ادرار، دشواری در شروع جریان ادرار، تخلیه ناقص مثانه، تغییرات در فراوانی یا فوریت دفع ادرار، ناتوانی در حس پر بودن مثانه و دیسوریا (dysuria) می‌باشند.