شکستگی پاتولوژیک (Pathologic Fracture)

شکستگی پاتولوژیک به شکستگی‌ای اطلاق می‌شود که ناشی از فرآیندهای بیماری‌زایی است که باعث ضعف استخوان می‌شوند؛ به‌عنوان مثال، متاستاز سرطان به استخوان، کیست‌های استخوانی، بیماری پاژه (Paget disease)، هیپرپاراتیروئیدیسم (Hyperparathyroidism) و پوکی استخوان (Osteoporosis). شکستگی‌های پاتولوژیک معمولاً با درد شدید و موضعی پس از یک حادثه‌ی ضربه‌ای بسیار خفیف بروز می‌کنند، اگرچه ممکن است بدون هیچ‌گونه ضربه‌ای نیز رخ دهند. مهره‌ها و استخوان‌های بلند نزدیک به تنه شایع‌ترین محل‌های بروز شکستگی‌های پاتولوژیک هستند.

شکستگی‌های پاتولوژیک گاهی اولین علامت بروز بدخیمی (Malignancy) هستند، هرچند که اغلب در بیمارانی رخ می‌دهند که قبلاً به وجود سرطان اولیه آگاهی دارند. بیشتر شکستگی‌های پاتولوژیک نیاز به مداخله جراحی دارند. شکستگی‌های پاتولوژیک ناشی از بدخیمی معمولاً با شیمی‌درمانی (Chemotherapy) یا پرتودرمانی (Radiation Therapy) نیز درمان می‌شوند.