تنگی مری (Esophageal stricture) اصطلاحی کلی است که به باریک شدن لومن مری اشاره دارد. این تنگی می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود: التهاب (ازوفاژیت مزمن)، پرتودرمانی، ضایعات توده‌ای خوش‌خیم یا بدخیم (فشردگی داخلی یا خارجی)، بلع مواد خورنده و موارد دیگر.

مواد خورنده

مواد خورنده شامل هیدروکسید آمونیوم، هیدروکسید سدیم و پتاسیم (قلیا)، هیپوکلریت سدیم (وایتکس)، اسید استیک، اسید هیدروکلریک، اسید اکسالیک، اسید فسفریک، اسید سلنیوس، اسید سولفوریک، اسید نیتریک، شوینده‌های کاتیونی، اسید هیدروفلوئوریک، پراکسید هیدروژن، فنول و کلرید روی می‌باشند. اغلب، بلع این مواد توسط بزرگسالان و نوجوانان عمدی است. در کشورهای توسعه‌یافته، آسیب‌های ناشی از مواد خورنده در کودکان به دلیل بلع مایعات داخل کپسول‌های شوینده لباس و ظروف ("پادها") افزایش یافته است.

علائم تنگی مری

تنگی‌های مری معمولاً به صورت دیسفاژی (dysphagia) ظاهر می‌شوند، که بیشتر به جامدات اما گاهی به مایعات نیز مربوط می‌شود و می‌تواند به تدریج بدتر شود. علائم اضافی شامل سوزش سر دل، ادینوفاژی (odynophagia)، گیر کردن حاد یا مزمن غذا، درد قفسه سینه (ارجاعی) و کاهش وزن در صورت به خطر افتادن مصرف خوراکی است.

علل تنگی مری

علل تنگی مری را می‌توان به علل خوش‌خیم (تنگی‌های پپتیک [رایج‌ترین]، حلقه‌های مری، پرده‌های مری، آسیب ناشی از پرتودرمانی، تنگی‌های در محل آناستوموز، یا ثانویه به آسیب خورنده) یا علل بدخیم (سرطان مری که شایع‌ترین است) تقسیم کرد. به‌ندرت اتفاق می‌افتد که تنگی‌های مری بدون علامت باشند، اما بسته به علت زمینه‌ای، ممکن است به سرعت پیشرفت کنند یا به طور تدریجی شروع شوند.