لنفادنیت چرکی (Suppurative Lymphadenitis)
لنفادنیت چرکی نوعی عفونت بافت نرم است که در کودکان شایع بوده و اعتقاد بر این است که به دلیل انتقال میکروارگانیسم‌های مهاجم (که ابتدا از مخاط یا پوست سر و گردن نفوذ می‌کنند) به غدد لنفاوی آوران رخ می‌دهد. در صورت وجود ارگانیسم‌های پیوژن (مانند گونه‌های استافیلوکوکال یا استرپتوکوکال)، نوتروفیل‌ها به غده لنفاوی جذب می‌شوند که منجر به تورم سریع، کشیدگی کپسول، ادم و در نهایت نکروز بافتی با احتمال تشکیل آبسه می‌شود. ممکن است اریتم روی پوست و تخلیه غدد لنفاوی نیز مشاهده شود.
لنفادنیت چرکی عمدتاً به صورت یک‌طرفه ظاهر می‌شود، در حالی که بیشتر موارد لنفادنیت حاد گردنی (که شایع‌ترین محل برای لنفادنیت حاد در کودکان است) دوطرفه هستند. عفونت‌های ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی (بیشتر) و فارنژیت استرپتوکوکی از علل اصلی لنفادنیت غیرچرکی دوطرفه هستند.
شایع‌ترین علل باکتریایی لنفادنیت چرکی، استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوکوس پیوژنز هستند که بین ۴۰ تا ۸۹ درصد از موارد را شامل می‌شوند. سایر علل عفونی که باید در نظر گرفته شوند شامل استرپتوکوک گروه B (در نوزادان بین ۷ تا ۸۹ روزه و در بیماران مسن‌تر با اپیدمیولوژی مناسب)، یرسینیا، بارتونلا هنسله (بیماری خراش گربه)، سل، توکسوپلاسموز و لنفوگرانولوما ونروم هستند. سایر علل کمتر شایع این بیماری شامل تولارمی، ویروس هرپس سیمپلکس (HSV)، اریزیپلوتریکس روزیوپاتی، باسیلوس آنتراسیس، نوکاردیا، اسپوروتریکوز و اکتینومایکوز است. این وضعیت می‌تواند هم بزرگسالان و هم کودکان را تحت تأثیر قرار دهد و باعث عفونت‌های حاد تا تحت حاد یا مزمن شود.
همان‌طور که در بالا ذکر شد، در کودکان، غدد لنفاوی گردنی بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند. کشاله ران نیز یکی دیگر از نواحی شایع برای تحت تأثیر قرار گرفتن غدد لنفاوی است، به ویژه در بزرگسالان.
علائم شامل لنفادنوپاتی دردناک نامتقارن، اریتم رویی و تخلیه از غده لنفاوی تحت تأثیر است. بیماران ممکن است تب و سایر نشانه‌های عفونت سیستمیک نیز داشته باشند. سونوگرافی می‌تواند برای ارزیابی تشکیل آبسه و هدایت بیوپسی سوزنی ظریف استفاده شود. درمان بستگی به ارگانیسم عامل دارد و شامل آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی یا تزریقی (IV)، برش و تخلیه، یا برداشت جراحی غدد لنفاوی تحت تأثیر است.