اندوفتالمیت (Endophthalmitis) یک عفونت نادر اما خطرناک چشمی است که اغلب به نابینایی منجر می‌شود. این عفونت باعث التهاب گسترده و آسیب به لایه‌های مختلف داخل چشم می‌شود.
افراد در معرض خطر
بیمارانی که بیشترین خطر ابتلا به اندوفتالمیت را دارند، کسانی هستند که سابقه آسیب یا جراحی چشم داشته‌اند. اندوفتالمیت قارچی معمولاً پس از آسیب شدید چشمی یا عفونت‌های شدید زخم قرنیه دیده می‌شود. در سال‌های اخیر نگرانی‌هایی درباره افزایش شیوع اندوفتالمیت وجود داشته است که به نظر می‌رسد با جراحی آب مروارید از طریق برش تمپورال شفاف و بدون بخیه در ارتباط باشد. پارگی کپسول خلفی لنز در طی جراحی آب مروارید با افزایش خطر اندوفتالمیت مرتبط است. پوست خارجی پلک و مژه‌های بیمار منابع اصلی عفونت در طی جراحی داخل چشمی هستند.
اندوفتالمیت اندوژن
اندوفتالمیت اندوژن هنگامی رخ می‌دهد که میکروارگانیسم‌ها از سد خونی-چشمی عبور کرده و درون چشم تکثیر می‌یابند. وضعیت ضعف ایمنی، مصرف مواد مخدر وریدی، رویه‌های گوارشی (مانند آندوسکوپی)، کاتترهای ورید مرکزی (در حال حاضر یا اخیراً)، اندوکاردیت و سایر عفونت‌های سیستمیک خطر ابتلا به اندوفتالمیت اندوژن را افزایش می‌دهند. ممکن است هر دو چشم تحت تأثیر قرار گیرند. بسیاری از بیماران با اندوفتالمیت باکتریایی اندوژن به دلیل تشخیص اولیه نادرست دوره‌های طولانی بیماری دارند. نتایج بینایی به طور معمول ضعیف است و اغلب به نابینایی چشم(ها)ی مبتلا منجر می‌شود.
علائم و نشانه‌ها
بیماران معمولاً با درد و از دست دادن بینایی به صورت حاد مراجعه می‌کنند. درد ممکن است یک علامت دیررس باشد. با عفونت‌های زیرحاد یا مزمن‌تر، تاری دید می‌تواند علامت اولیه باشد یا بیمار می‌تواند بدون علامت باشد.
نشانه‌های حیاتی
نشانه حیاتی در معاینه چشم، وجود التهاب در زجاجیه است. اغلب به دلیل التهاب زجاجیه، دید ضعیفی از فوندوس وجود خواهد داشت. ممکن است در اتاق قدامی هیپوپیون وجود داشته باشد که می‌تواند تجمع چرک و/یا سلول‌های التهابی باشد.