سقط خودبخودی (Spontaneous Abortion) در اوایل بارداری زمانی رخ می‌دهد که رحم محصولات بارداری را تخلیه می‌کند. سقط خودبخودی کامل زمانی است که رحم تمامی بافت‌های بارداری را دفع می‌کند. اگر خونریزی واژینال رخ دهد اما بافت در رحم باقی بماند و دهانه رحم باز باشد، این حالت به عنوان سقط ناقص (Incomplete Abortion) شناخته می‌شود. سقط فراموش شده (Missed Abortion) به از دست دادن بارداری با دهانه رحم بسته تعریف می‌شود.

حدود ۱۰٪ از بارداری‌های شناخته‌شده بالینی به سقط ختم می‌شوند و ۸۰٪ از این موارد در سه‌ماهه اول رخ می‌دهد. تخمین زده می‌شود که حدود ۵۰٪ از این موارد به دلیل ناهنجاری‌های کروموزومی جنین (Fetal Chromosomal Abnormalities) باشد.

خونریزی واژینال و گرفتگی رحم علائم اصلی از دست دادن بارداری هستند.

عوامل خطر برای از دست دادن بارداری زودرس شامل سن بالای مادر، سابقه سقط قبلی، ناهنجاری‌های غدد درون‌ریز (مانند دیابت و بیماری تیروئید)، فواصل کوتاه بین بارداری‌ها، عفونت‌ها، بیماری‌های خودایمنی، و ناهنجاری‌های رحمی می‌باشد.

موضوع مرتبط: تولد نوزاد مرده (Stillbirth)